Габдулла Тукай

... гә

(Ядкяр)

Шагыйрем! кодсиятең булсын синең күңлеңдә сер;
Дөньядан шагыйрь икәнеңне яшер, дустым, яшер.

Белмәсеннәр — кайсы җирдән агыла бу кодрәтең,
Син, ләтыйф тәннәр кеби, күрсәтмәгел чын сурәтең.

Һәрвакыт, һәр җирдә син башка киемнәргә төрен:
Йә җүләр бул, йә мәзахчы бер кеше төсле күрен.

Бирмә сер һичкемгә; сөйләшсәң сөйләш өстән генә;
Көл — караңгы йөз бирү анчак килешмәстән генә;

Читкә бор — сүз килсә каршыңда шигырьләр бабына;
Иптәшең шагыйрь генә бассын аяк — михрабыңа.

Итмә үз тормышны; тап башка җиһан, башка хәят;
Дөньяның буш шау-шуы шагыйрьгә чит, шагыйрьгә ят.

Кем генә булсаң да бул, — юк ансына һичбер сүзем;
Тик сүзем шулдыр сиңа: саклан булудан үз-үзең!

Бел: килешмидер сиңа бу вак мәгыйшәт, вак торыш;
Чөнки мәңгегә очалмас, йортта күп асралса кош.

Фәйзы бакый — таҗе шагыйрь мәңгегә булмас сиңа,
Ваксынып, син төшсәң алтын шылтыравы астына.

Баш имә, — зур син, — бу әдна җанлылар дөньясына;
Падишаһ син! бик кирәксә, баш исен дөнья сиңа.

Таш йөрәкләр кырсалар күңлеңне — түз, эндәшмә син;
Эшләре шул: болгасыннар, әйдә, зәмзәм чишмәсен.

Кодсият — талант, илһамлану.
Ләтыйф — үтә күренә торган (гүзәл).
Мәзахчы — көлдерүче, шамакай.
Анчак — тик, бары.
Бабына — мәсьәләсенә, өлкәсенә.
Михраб — трибуна.
Мәгыйшәт — тормыш-көнкүреш.
Фәйзы бакый - таҗе шагыйрь — бетмәс-төкәнмәс байлык — шагыйрьлек таҗы.
Әдна — бик түбән.