Һади Такташ

Иптәшләр

Беребезгә бербез нинди охшаганбыз —
Икебез дә соры шинельле,
Икебез дә шундый күңелле...
Син көләсең, миңа карыйсың да,
Ә мин, тиле,
Кочакларга әзер үзеңне,
Танышлар да түгел үзебез,
Ләкин синнән
Ала алмый карыйм күземне.

Нинди охшаганбыз,
Ничек охшаганбыз,
Бертуганнар дисәң,
Мин Тамбовтан, ә син —
Казан артыннан;
Мин бер мишәр улы, кыргый үскән,
Ә син
Күрше чуваш халкыннан...

Нинди охшаганбыз бер-беребезгә, —
Икебез дә соры шинельле,
Киемнәр дә бер үк, теләкләр дә,
Бер үк хисләр чолгый күңелне.
Аерылганда миннән,
Туганыңнан
Аерылган күк моңсу калырсың;
Илне саклау өчен чакру килсә,
Беләм,
Мин беренче барсам,
Син миннән дә элек барырсың.
Терсборлар беткәч, өйгә кайтсам,
Мин әнкәйне рәнҗеп үбәрмен:
— Ялганладың, әнкәй, улым өч кенә дип,
Мин гаскәрдә
Миллионнарны күрдем, диярмен.