Насретдин Рабгузи
Бәһариәт
Көн хәмәлгә керде ирсә, килде галәм нәүрузы.
Кичте бәһмән — зәмһәрир кыш, калмады кары, бозы.
Көн килә мең күрке артыб, терелүр үлмеш җиһан.
Таң пәзерләб, нәкъше берлә бизәнүр бу йир йөзе.
Таң атарда дүрт сарыдин исәйүр бади саба.
Кийк йөрүр — кин дик, йопар тик исләнүр йапан-йазы.
Тизлеке тикин йагырдин, уйыгы йәшел, кызыл,
Арасы бодак, йабыргак, тул чәчәкләр төп-төзе.
Әрләсә йыглаб болытлар, гөл чыгар бостан-у баг,
Тал йыгачлар йиң салышур, уйнайур бәк, бай кызы.
Кершәне — кар, иннеке — кан, йакса таглар сурәте;
Тунлыгы тансык тауардин — Рум, Хитай атлас-хәзе.
Лалә сагракын эчәр дә сайраб исерүр сандууач,
Торна өн тартыб үтәрдә сәкрийүр баклан, кузы.
Күктә уйнаб кыл салышур кыр-у каз фил түлүгәч,
Йирдә йөкреб җөфт алышур ас, тиен, кеш, кондызы.
Нәйшәкәрләр мөнбәрендә тутый кош мәҗлес тотар,
Комрый, былбыл, мокрый булыб, өн төзәр төн-көндезе.
Буйыгыз йир-күк мәңизлек йәшнәйүр, мәйдан бүлеб,—
Уграшур ай тик чәчәкләр тигрәсендә йолдызы.
Хури гайн оҗмах эчендә биң салып тәхсин кыйлур,—
Йаз үзә мондаг гъәзәл әйде Насир Рабгузи.
Пәзерләб — каршылап.
Сарыдин — тарафтан.
Бади саба — таң җиле.
Кин дик — мускус сыман, хуш ис кебек.
Иопар тик — мускус сыман, җофар кебек.
Иапан-йазы — япан-кыры.
Тизлеке — тавы, калкулыгы.
Тикин — тигән, җиткән.
Иагыр — зур, сәламәт.
Уйыгы — уйсу җире.
Йабыргак — яфрак.
Тул — нарасый, сабый.
Өрләсз — гөрләсә.
Бостан-у бак — бакча.
Таг — таү.
Хәзе — ефәк.
Саграк — чык суы.
Өн тартыб — кычкырып.
Кыл салышур — каурый-мамыгын кояр.
Фил түлүгәч — телү вакыты, йон-каурый алыштыру вакыты җиткәч.
Җөфт алышур — парлашыр.
Нәйшзкәр — шикәр камышы.
Комрый — күгәрчен.
Мокрый булыб — сайрап.
Буй — ис.
Мзңиз — йөз.
Шэшнэйүр — яшәр.
Уграшур — йөрер.
Ай тик — ай кебек.
Тигрәсендә — тирәсендә.
Хури гайн — хур кызы.
Биң — миң.
Тәхсин кыйлур — мактар.
Үзә — турында.
Мондаг — мондый.
Әйде — әйтте.