Маннур Саттаров

Закир солдат бәете

Солдат итеп алдылар,
Билемә каеш салдылар.
Күршеләрем: "Бу балбестан
Котылдык!" - дип калдылар.

Унсигездә яшьләрем,
Билгә җиткән чәчләрем.
Чәчләремне кыркыганда
Түгелде күз яшьләрем.

Мин солдатка киткән чакта
Ярларым бишәү иде.
Бишенчесе куа чыкты,
Кулында кисәү иде.

Әниемне төштә күрәм,
Одеял ябындыра.
Көннәр буе йоклап яткан
Диваным сагындыра.

Командирлар торалар.
Сәгатьләрен боралар.
Йокың туйдымы, димиләр,
Зәрәткегә куалар.

Мин авырыйм, дип, ятып калгач,
Медпунктка озаттылар.
Ике доктор, бер санитар
Симулянт дип таптылар.

Әбием һәр сәбәптән
Калдырмады нәләттән.
Әллә каргышлары төште -
Башым чыкмый нәрәттән.

Тартам солдат йөгемне,
Түгәм арка тиремне.
Тирем белән чыгарталар
Хөрәсәнлек чиремне.

Шинелемне шуннан таныйм:
Төен-төен элгече.
Алтмыш гектар идән юдым,
Чираттан тыш иллесе.

Бастым имән сайгакка
Аяк асты тайгакка.
Акыл кайчан керер иде,
Алынмасам солдатка?