Маннур Саттаров

Юбиләр әтәч

Әй зурладылар Әтәчне
Юбилей кичәсендә:
"Аттыра таңын ходайның
Җырлап һәр иртәсендә".

- Трибун Әтәч, кычкыра ул
Менеп читәнгә, - диләр, -
Насыйп булсын төшми шуннан
Йөзгә җитәргә, - диләр.

Каз сөйли: - Урынлы саныйм
Әйтүне шушы хакта:
Былбылың торсын бер якта
Әтәч сайраган чакта!

Күркә әйтә: "Гомере буе
Булды гел формада ул,
Каз-үрдәкләрдән уздырып,
Йөзде дә, чумды да да ул.

Туры килде яшьтән аңа
Әтәчлеген акларга.
Канга батып сугышса да,
Сер бирмәде ятларга!"

Тавык сөйли: - Без Әтәчне
Хөрмәтлибез шуңа, - ди, -
Җим тапса да үзе капмый,
Безе дәшә сыйга, - ди.

"Әтәч - семьянин, - ди Үрдәк, -
Беләбез моны тәк тә.
Мәхәббәттә тугрылыклы,
Чапмый күрше кетәккә.

Эш-көрәштә үтте гомере,
Белмәде алны-ялны.
Бар батырлыкларыннан тыш
Әле йомырка салды!"

Тавыклар, онытып әдәпне,
Көлеште кыткылдашып.
Тик дулкынланган Әтәчнең
Күз яше чыкты ташып.

Һәм героик гомерен ул
Кабат күздән кичерә,
Тик йомырка салган җәе
Төшми никтер исенә.