Маннур Саттаров

Галәви белән шәвәли

Урам буйлап бер көнне
Атлый монтер Шәвәли,
Каршысына, аһ орып,
Килеп чыкты Галәви:

- Күрче, туган, утыбыз
Йә кабынмый, йә сүнә.
Тоташтырчы безне дә
Завод линиясенә!

Әйтте монтер абзыйга:
- Сезнең чыбык бытовой.
Ялгар идем ялгавын,
Закон кушмый бит алай...

Ике яклы сөйләшү
Тәмамланды килешеп,
Әйтсәк әгәр гәҗитчә:
"Консенсуска ирешеп".

Әй шатлана Галәви:
Күз чагыла яктыдан.
Бу дөньяның рәхәте
Торган икән "ярты"дан.

Үтмәгәндер атна да,
Уты сүнде кичен бер.
Кемдер өзгән чыбыкны,
Бу күршенең эшедер!

Һәм яңадан Галәви
Шәвәлине чакырды.
Чакырды да сыйлады,
Өе тагын яктырды.

Бу ни хикмәт, бу ни хәл?
Кемдер утка каныкты.
Шәвәлине эчереп,
Кесә төбе саекты.

Шәвәли дә интеккән:
- Юк икән, - ди, - иманы.
Белер идем тотсам,- ди,-
Нишләтергә мин аны!

Уты сүнгәч бер шулай
Йөгереп чыкты Галәви.
Баганага караса,
Төшеп килә... Шәвәли!