Илдар Юзеев

Табыйк шундый бер җыр

Бәхәсләшеп, дуслык дигән изге
Чиктән узып китеп,
Кул күтәрде икәү бер-берсенә
Кинәт кызып китеп.

Көчле иде болар әзмәвердәй,
Арысланнар кебек,
Бер-берләрен өзгәләрләр хәзер
Гел дошманнар кебек.

Син җырладың шулчак шундый бер җыр:
Икәү — тынып калды,
Көчле йодрыклары күтәрелгән
Килеш торып калды.

Кирәк түгел хәзер бу икәүгә
Сүзләр, үгет вәгазь...
Иң ахырдан куллар кысыштыл!
Хәл ителде бәхәс!

Мин дә, дустым, әнә шуннан бирле
Бер җыр көйләп йөрим,
Бу дөньяны көйләп булмас, беләм,
Әмма уйлап йөрим:

Бер-берсенә ташланырга тора
Илләр, гаскәр, яулар...
Бу көчләргә киртә була алмас
Елга, дивар, таулар...

Табыйк, әйдә, шундый тылсымлы җыр:
Дөнья уйга талсын,
Илләр бер-берсенә гел салават
Күперләре салсын!

Кулларына кылыч күтәргәннәр
Кинәт туктап калсын,
Моңнан сихерләнеп, кылычларын
Кыннарына салсын!

...Беләм, бу уйларым әлегә тик
Дәртле хыял гына...
Тик ышанам: Җырның явызлыкка
Бер чик куярына!
Табыйк шундый бер җыр!