Муса Җәлил

Безнең авыл —
   көздә корыган каен төсле,
Яз керде дә — өр-яңадан яфрак ярды.
Сука картның кабере өстендә сабан үсеп,
Үгезләргә тракторлар алмашынды.
Безнең авыл —
   элек, елак бала кебек,
Чытык йөзен җәен-көзен үзгәртмәсә,
Хәзер урам башыннан ук күзгә көлеп,
Күкрәк кага күкрәп торган клуб аша.
Безнең авыл —
Иң караңгы саңгырау авыл,
Гомере үткән ябык, сукыр хәят белән;
Бүген инде нәүбәтендә тавыш алып
Чимберлингә егетләрчә җавап бирә.

Елау бетте.
   Авыл инде көләр генә.
Яда туйда кояш — кода, 
   җир — кодача. Шаярма
   Ул тиздән менә «урагы»на
Канат куеп болытка да ярыш ачар.
Мәдәни ул безнең авыл;
   — Өйләремдә
Фән нигезендә тукылыр, ди, чабата да.
Шуның өчен гарәбнең дә искелеген
Үз итә алмый, «Яңалиф»тән сабак ала.

Авылыбызның язын котлап уңыш бирде
Бу ел иген кыры, печән җәйләве дә.
«Ахирәтлек» газабыннан котылды да
Чыкты авыл чын яшәүнең бәйрәменә.

Яшә, авыл!
   Яшәр өчен яшьнәп туган
Яшь тамырда тибелеп аккан кан талырмы?

Юләр картлар ышанмыйлар яшәртүгә,
Менә без үк яшәрттек бит карт авылны!..