Абдулла Алиш

Очрашу

Әсирләр лагеренда бер иптәшем белән
фаҗигале очрашуга карата язылган
бу шигырьне күп әсирләр
үзләренең дәфтәрләренә күчереп алганнар иде.

... Хәтерләдек ерак туган илне,
Семьяларны, якын дусларны,
Хәтерләдек җырлап исәнлеккә
Күтәрелгән тулы тостларны.

Туган илдә ничек сыйланулар,
Кояштай иркен йөргән вакытлар,
Барсы инде, барсы ерак калды,
Илдә үткән татлы минутлар.

Ах, кайда сез безне, тәрбияләп
Үстерүче изге аналар,
Ах, кайда сез, сарылып елый-елый
Озатып калган сабый балалар?

Ах, кайда сез, безнең нечкә билләр,
Эштә чыныгып үскән аталар,
Ах, кайда сез, энекәш, сеңелкәйләр,
Ах, кайда сез, абый-апалар?
Сезнең якын күргән кешеләрегез
Тилмерешеп монда яталар.

Хат-хәбәр юк, үлде, ахры, диеп,
Ашыкмагыз дога кыларга,
Авыр үлем белән көрәшәбез,
Исәп әле тере калырга.

Теләгебез, сыерчыклар кебек,
Тагын илгә очып кайтырга,
Сезнең белән елап күрешеп,
Тагын бергә рәхәт татырга.