Гали Хуҗи

Испания улы

(Поэмадан өзек)

Сталинградта, һәлак булган көрәшчеләр
мәйданында, очучы Владимир Каменщиков
Һәм рота командиры Хафиз Фәттахетдинов
белән бергә испанлы Рубен Ибаррури күмелгән.

Ялкын белән, металл белән
Кушылган җир бу;
Һәрбер учы йөрәкләргә
Кысылган җир бу.
Снарядлар эзе калган
Һәрбер ташында,
Һәр күңелдә урын алган
Һәйкәл каршында
Тора ана сүзсез басып,
Күзләре яшьле.
Гүя, сагышын уртаклашып,
Баласы дәште:
— Яшең, әнкәй, салкын ташны
Эретсә иде;
Мине синең кайнар сулышың
Терелтсә иде.
Күзләреңә, әнкәй бәгърем,
Бер карар идем;
Һәм сүзсез дә йөрәгемне
Син аңлар идең...
— Аңлыйм, балам, бөтенесен,
Дөньяны күрдем;
Көрәшкә мин әткәеңне
Һәм сине бирдем.

Исән булсаң, иңнәреңнән
Бер сөяр идем;
Һәм зур кара күзләреңнән
Бер үбәр идем.
Син юк ләкин...

Каш өстенә
Куя да кулын,
Кичерә ул хәтереннән
Зур сугыш кырын:
... Янган дала... Ут сахрасы.
Еракта кояш бата.
Яшь капитан, корал кысып,
Алгы сызыкта ята.

Көтә рота атаканы,
Капитан Ибаррури,
Күтәрелеп калкулыктан,
Ерак киңлеккә карый;
Карый Идел офыгына,
Сагынып туган илен:
— Гренада, Гренада,
Гренадам минем!
Дошман тартып алды сине, —
Мин синнән яшьли киттем.
Совет иле, ирек иле,
Син мине улың иттең.
Улың иттең.
Карашыңда
Чагылды анам йөзе.
Әйтерсең лә язмышыма
Елмайды Ильич үзе.